huid

Huidinfecties komen bij 20 tot 50 procent van de patiënten met diabetes voor. Een slechte instelling van de diabetes hangt vaak samen met infecties, maar het is soms moeilijk te bepalen of de hyperglykemie de oorzaak of het gevolg is van de infecties.

Bij patiënten die al jaren diabetes hebben, kan bij 3 tot 59 procent een rozerode verkleuring van het gezicht optreden (rubeosis faciei), incidenteel ook van de handen en voeten (afbeelding).

Op erysipelas lijkende roodheid komt vooral voor bij oudere patiënten. De aandoening wordt gekenmerkt door scherpbegrensde gebieden van erytheem op de benen of voeten.

Deze aandoening komt bij ongeveer 35 tot 40 procent van de diabetespatiënten voor, vooral bij oudere mannen. Ze worden ook wel ‘suikerplekken’ genoemd.

Bij veel patiënten met diabetes mellitus is de huid van de handruggen strak en verdikt, en ziet deze er wasachtig uit. De gewrichten van de vingers kunnen daarbij beperkt beweeglijk zijn (limited joint mobility).

Bij patiënten die al lang diabetes hebben met polyneuropathie, nefropathie en retinopathie kunnen spontaan blaren optreden zonder voorafgaand trauma.

In incidentele gevallen kan de huid van patiënten met diabetes, vooral het gezicht, de handpalmen en de voetzolen, een gelige teint hebben door afzetting van carotenoïden in het bindweefsel van de huid.

Een zeldzame complicatie met een slechte prognose en hoge mortaliteit.

Acanthosis nigricans is een gehyperpigmenteerde, licht papuleuze verkleuring van de plooien, vooral van de nek en oksels, vaak in combinatie met fibromen. De aandoening kan ook in de liezen, navel, onder de borsten en zelfs aan de handen voorkomen.