De laatste jaren startten zo’n 17 artsen hun opleiding tot specialist AVG. Veel minder dan het capaciteitsorgaan adviseerde. Daarom moeten er komende jaren flink meer AVG-aio’s starten. Het probleem is: de opleidingsplekken worden niet gevuld. Geneeskundestudenten lopen niet standaard co-schappen bij een AVG. Daardoor is het specialisme minder in zwang. Hetzelfde geldt voor de specialist ouderengeneeskunde, de huisarts en de bedrijfsarts.
Specifieke kennis
Ondertussen neemt de vraag naar AVG’s toe omdat mensen met een verstandelijk beperking ouder worden en er meer kennis is over de specifieke problemen die zij ervaren. Kinderartsen moeten de volwassen mensen met een verstandelijk beperking overdragen aan AVG’s. Ook komen steeds meer mensen in de psychische en uiteindelijk ook medische problemen omdat ze het tempo van de samenleving niet bij kunnen houden. Klachtenpresentatie van deze mensen is anders dan bij de gemiddelde patiënt. Dat vraagt specifieke kennis.
Door het tekort aan artsen fungeren de AVG’s als een soort vliegende keep. De meeste AVG’s zijn in dienst bij één instelling en gelieerd aan andere instellingen waar geen AVG in dienst is, zodat ze in kunnen vliegen als de huisarts een specialist nodig heeft.
Aparte elektronische patiëntendossiers
Eenmaal in de instelling wordt door de huisarts en AVG gewerkt in aparte elektronische patiëntendossiers. Beiden zijn daardoor niet op de hoogte van wat de ander doet en heeft gedaan. Ook ontbreekt vaak de koppeling met het medicatiedossier. Het komt dus voor dat de AVG een patiënt in de avonddienst acuut moet behandelen zonder kennis over wat een huisarts die dag heeft gedaan, wat de medische voorgeschiedenis is van de patiënt of zelfs maar kennis van het medicijngebruik van de patiënt.
Veel mensen met een verstandelijke beperking worden vooral verzorgd door agogische begeleiders – mensen met veel kennis van gedragsproblemen, maar weinig medische kennis. ‘Daardoor worden medische kwalen minder snel gezien’, ziet Matijn Coret, AVG en voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor AVG’s (NVAVG) . ‘Gewichtsverlies wordt bijvoorbeeld wel gezien en genoteerd in het agogische systeem, maar niet opgepikt als symptoom van kanker, om een voorbeeld uit de praktijk te geven.’
De NVAVG bestaat nu uit 264 AVG’s. ‘Ons bureau bestaat uit vrijwilligers. Wij verzorgen accreditatie en visitatie, maar we hebben te weinig mensen om richtlijnen op te stellen die voor onze doelgroep specifiek zijn’, vertelt Coret. ‘Om goede zorg te leveren aan onze patiënten zouden we eigenlijk met twee keer zoveel artsen moeten zijn.’
Bron: Skipr
