diabetes

Acanthosis nigricans is een gehyperpigmenteerde, licht papuleuze verkleuring van de plooien, vooral van de nek en oksels, vaak in combinatie met fibromen. De aandoening kan ook in de liezen, navel, onder de borsten en zelfs aan de handen voorkomen. 

Lipohypertrofie is de meest gerapporteerde cutane complicatie van behandeling met insuline.

Lipoatrofie komt bij minder dan 10 procent van de patiënten met diabetes mellitus type 1 voor en wordt gekenmerkt door verlies van subcutaan vet op de plaats van de insuline-injectie.

Allergische reacties op insuline Bij 2,4 procent van de patiënten die insuline gebruiken, ontstaat een allergische reactie. Reacties kunnen ook worden veroorzaakt door immuunreactiviteit tegen toev...

Diabetische neuropathie van het autonome zenuwstelsel kan tot minder zweetsecretie leiden en daardoor een droge huid veroorzaken, met meer kans op kloven.

Er zijn geen specifieke nagelafwijkingen voor diabetes mellitus. De prevalentie van onychomycose is verhoogd (25 tot 35 procent), vooral bij oudere mannen.

Bij vitiligo is er sprake van scherpbegrensde maculae met depigmentatie, vaak symmetrisch verdeeld over extremiteiten, gelaat, romp en in de lichaamsplooien (oksels en liezen).

Fibromen zijn kleine, huidkleurige, slappe en gesteelde stukken huid die vooral voorkomen in de hals, nek en oksels, soms rond de ogen.

Scleroedeem is een zeldzame aandoening, waarbij verdikking en verharding van de huid optreedt door toename van collageen en zure mucopolysacchariden in de dermis.