Kauwgom wordt dagelijks door miljoenen mensen gebruikt, vaak zonder veel nadenken over de samenstelling. Recent onderzoek van de University of California, Los Angeles (UCLA) werpt echter nieuw licht op de aanwezigheid van microplastics in kauwgom en de mogelijke opname ervan door het lichaam tijdens het kauwen.
Opzet van het onderzoek
Selectie en analyse
Onderzoekers onderzochten tien soorten kauwgom, verdeeld over vijf merken met plantaardige ingrediënten en vijf met synthetische bestanddelen. Eén persoon kauwde elk type gedurende een tijdsperiode van 2 tot 20 minuten. Tijdens het kauwen werden speekselmonsters verzameld, die vervolgens geanalyseerd werden op microplastics met behulp van infraroodspectroscopie en een mobiele analysemethode.
Belangrijkste bevindingen
Hoeveel microplastics komen vrij?
De analyse toonde aan dat één gram kauwgom tot 637 microplasticdeeltjes kon afgeven. Het merendeel van deze deeltjes — ongeveer 94% — kwam vrij binnen de eerste acht minuten van het kauwen.
Gelijkwaardige uitstoot bij natuurlijke en synthetische varianten
Er werd geen significant verschil gevonden in de hoeveelheid microplastics die vrijkwamen bij natuurlijke versus synthetische kauwgom (P > 0,8). In beide varianten werden vier hoofdtypen plasticpolymeren aangetroffen, waarbij polyolefinen het meest voorkwamen.
Klinische relevantie
Hoewel het onderzoek niet aantoont dat microplastics uit kauwgom directe schade veroorzaken, wijst het wel op een nieuwe, directe bron van blootstelling. Omdat de opname via speeksel plaatsvindt, is het aannemelijk dat deze deeltjes verder het lichaam in kunnen gaan.
De hoofdonderzoekers benadrukken dat het doel van de studie niet is om onrust te zaaien. Er zijn nog geen grootschalige humane studies die de gezondheidseffecten van microplastics bevestigen of weerleggen. Desondanks blijft het onderwerp relevant gezien de alomtegenwoordige aanwezigheid van plastics in het dagelijks leven.
Grenzen van het onderzoek
Het onderzoek had een beperkte opzet met slechts één deelnemer. Bovendien kunnen kleinere microplasticdeeltjes onopgemerkt zijn gebleven door beperkingen in de analysemethoden. Er is dus ruimte voor vervolgonderzoek met grotere steekproeven en gevoeliger detectietechnieken.
