Het begint natuurlijk altijd bij een idee, een eigen visie op hoe het anders moet en kan, de wens om te ondernemen, maar dan!? Tijdens onze studie, zowel in de basisopleiding als tijdens de huisartsopleiding, is er weinig tot geen aandacht voor het ondernemen en dat terwijl velen van ons, soms tegen wil en dank, uiteindelijk toch ondernemer willen worden of zullen zijn.
Vanaf nul
Voordat ik zelf het besluit nam om ‘vanaf nul’ met een praktijk te starten, of beter nog met een medisch centrum met een huisartsenpraktijk, een praktijk voor medische zorg aan toeristen én een reisvaccinatiekliniek, had ik verschillende praktijkhoudende collegae zien worstelen met allerlei aspecten van de praktijkvoering. Zij liepen vast in het zo efficiënt mogelijk organiseren van spreekuren, het personeelsbeleid, toepassen van ICT-voorzieningen, of een van de vele andere aspecten die bijdragen aan een goed geoliede en efficiënte praktijkvoering.
Knap lastig
Voor mij was het duidelijk: er is meer dan alleen een goede visie en hard werken voor nodig om zo’n project te laten slagen. Het begint al met een solide ondernemingsplan waarin de visie praktische uitvoering en financiële onderbouwing moet krijgen. Visie: in dit geval meer tijd voor de patiënt, brede openingstijden en gebruikmaken van e-healthtoepassingen. Het is makkelijk bedacht, maar de praktische en financieel haalbare uitvoering blijkt knap lastig!
De zoektocht naar een geschikte locatie en de onderhandelingen hierover verlopen soepel, de bank gaat, na wat aarzeling, uiteindelijk ook akkoord. Het echte werk kan beginnen! Het zo efficiënt en patiëntvriendelijk mogelijk inrichten van de praktijkruimte is een uitdaging. De hulp van een architect, met affiniteit met zorg, is geen overbodige luxe. Het laten bouwen van een website en het vervolgens opstellen van duidelijke, pakkende en ‘verwelkomende’ teksten voor de website, neemt veel meer tijd in beslag dan je lief is. Bij het opstellen van een plan voor het zo efficiënt mogelijk organiseren van spreekuren, was de visie leidend maar de praktijk soms erg weerbarstig. Personeelsbeleid lijkt in deze fase geen prioriteit te hebben, maar de ervaring leert dat het ‘toch wel handig’ is om daar op tijd mee te beginnen.
Start van iets moois
Uiteindelijk blijkt het organiseren van een goede ICT-structuur erg tijdrovend te zijn en de communicatie tussen de verschillende leveranciers verloopt niet altijd soepel; het voeren van een strakke regie hierop is een les achteraf. Door de mogelijkheid terug te kunnen vallen op de plannen die vooraf zijn gemaakt, de reële professionele en financiële prognoses, heb ik de eerste moeilijke periode – want dat was het – overleefd. Inmiddels zijn we, want je doet het nooit alleen, een florerende praktijk waar de visie uit het begin nog altijd leidend is.
Als je mij nu vraagt of ik dit avontuur, met de wijsheid achteraf, opnieuw zou aandurven? Het antwoord is volmondig ja! Wel zou ik nu toch meer tijd nemen voor de voorbereiding. Als ik één ding heb geleerd van dit alles, dan is het wel dat praktijkvoering niet alleen ons werk efficiënt maakt, maar ook bijdraagt aan datgene waarvoor wij heel graag elke ochtend ons bed uitkomen: goede patiëntenzorg!
Intermezzo 1: Met nul op de meter uit Handboek praktijkvoering – Bouwstenen voor de huisartsgeneeskunde. Te koop via de webshop van BSL.
