Mireille Ollivieira groeide op in de Bijlmer. Als tiener verbaasde ze zich erover dat er in de media alleen slechte en lelijke verhalen over de wijk werden verteld. ‘Het ging bijna alleen over criminaliteit en armoede. Terwijl er ook zoveel moois is en gebeurt in deze wijk. Dat je helemaal jezelf mag zijn ongeacht je achtergrond bijvoorbeeld. Ik vroeg me af waarom dat niet in de krant of op de tv kwam. Wie bepaalt dat?’
Andere perspectieven
Het was voor Ollivieira een belangrijke reden om communicatie te gaan studeren. Ze wilde invloed hebben op beeldvorming en media en vooral ook andere perspectieven en invalshoeken van situaties belichten. ‘Er is altijd een andere kant aan welk verhaal dan ook. Ik wil alle stemmen laten horen. Dat is iets wat mij mateloos boeit. Voor mij zijn dat belangrijke onderdelen van inclusie en diversiteit.’
Geloven in iets groters
Ollivieira stamt af van Portugees-Joodse en Afrikaanse voorouders. Wat haar opvalt, is dat witte mensen vaak aangeven dat ze niet (meer) gelovig zijn. ‘En dan doel ik niet per se op een religie zoals het christelijk geloof. Maar geloven in iets groter dan wat wij mensen kunnen zien en voelen. En dat betekent ook dat er heel veel gesprekken niet plaatsvinden over iets dat groter is dan jezelf en wat dat voor je kan betekenen’ vervolgt ze. ‘Vanuit mijn achtergrond is het heel erg belangrijk dat je je realiseert dat je niet alleen bent. En dat de dingen die gebeuren niet alleen van jou zijn. Maar dat er voorouders zijn, je moeder, overgrootmoeder, haar moeder of vader, die van invloed zijn op jou.’
Niet alleen met je verstand
De een noemt het God, de ander intuïtie of vertrouwen. Het maakt niet uit hoe je het noemt, vindt Ollivieira. Als je maar beseft dat er ergens nog een bron is waar je uit kunt putten. Ergens hulp of genezing kunt vinden buiten wat je kent of gewend bent en met alleen je verstand niet kunt bevatten. Dat geldt ook voor zorgverleners en de gezondheidszorg. Ze denkt dat het verrijkend kan zijn als zorgverleners beseffen dat er andere bronnen van genezing zijn, buiten wat zij zelf geleerd hebben op hun opleiding.
Contact met spirits
Op het congres Cultuursensitieve zorg op 13 juni vertelt Ollivieira in de workshop De invloed van voorouders op gezondheid en ziekte hoe ze van fysieke pijn verdween door in contact te treden met (de spirits van) haar voorouders. Op het podium zal ze laten zien hoe dat precies in zijn werk gaat. En hoe ze de wijsheid van de verschillende stemmen die haar hielpen helen door middel van onder meer voice-dialogue een plek kon geven. ‘Voice dialogue is een techniek die je hierbij behulpzaam kan zijn’ licht ze toe. ‘Maar het kan ook door middel van meditatie, gebed of een model als deep democracy. De methode maakt niet uit, als je maar luistert.’
Sceptisch
Natuurlijk weet Ollivieira dat menig zorgverlener sceptisch is over deze benadering. Erin geloven, is niet nodig. Maar wellicht is het toch zinvol om dit perspectief te onderzoeken en toe te voegen aan de behandeling, meent ze. ‘Zolang je dit soort benaderingen bestrijdt of vanuit je eigen overtuiging niet wilt of kunt zien, kan het zijn dat je een stuk heling overslaat voor je patiënt. Misschien heeft die patiënt het nodig om op dat stuk gestimuleerd te worden. Dat is het punt waarop ik zorgverleners wil triggeren. Laten we nou, juist in een tijd waarin de ratio zo voorop staat en polarisatie hoogtij viert, eens kijken welke perspectieven er nog meer zijn dan alleen die van ons.’
