De thuiszorgdienst werd ingeschakeld om zorg te verlenen aan mevrouw Al-Hassan, een Syrische vrouw die onlangs met haar gezin naar Nederland was gevlucht. Mevrouw Al-Hassan leed aan een ernstige hartkwaal en had ondersteuning nodig vanwege haar gezondheidstoestand. Haar dochter, Layla, een meisje van slechts 12 jaar oud, fungeerde als tolk tussen haar moeder en de zorgverleners, aangezien mevrouw Al-Hassan nog niet voldoende Nederlands sprak.
De rol van Layla als tolk
Het was duidelijk dat Layla haar best deed om te vertalen wat de zorgverleners zeiden, maar haar kennis van medische terminologie was beperkt. Ze had moeite om complexe medische informatie correct over te brengen naar haar moeder. Bovendien voelde Layla zich overweldigd door de situatie. Ze was te jong om alle details te begrijpen over de ziekte van haar moeder en voelde de last van de verantwoordelijkheid om als tolk op te treden.
Impact op Layla en de zorgverleners
De zorgverleners waren zich bewust van de kwetsbare positie van Layla en de mogelijke impact op haar welzijn. Ze begrepen dat het gebruik van een kind als tolk niet optimaal was, maar ook dat er op dat moment weinig alternatieven waren om effectief met mevrouw Al-Hassan te communiceren.
Maatregelen ter verbetering van de communicatie en ondersteuning voor Layla
Om de situatie te verbeteren, besloot het zorgteam om aanvullende ondersteuning te bieden. Ze zochten naar andere manieren om de communicatie met mevrouw Al-Hassan te verbeteren, zoals het gebruik van eenvoudige taal, visuele hulpmiddelen en het inschakelen van een professionele tolk voor belangrijke gesprekken over medische behandelingen.
Tegelijkertijd boden de zorgverleners Layla ook emotionele steun. Ze gaven haar ruimte om haar gevoelens te uiten en zorgden ervoor dat ze niet te veel belast werd met de verantwoordelijkheid van het vertalen van moeilijke en zware informatie.
De zorgverleners erkenden het belang van cultuursensitieve zorg en de noodzaak om de emotionele en psychologische belasting voor Layla te verminderen. Ze werkten aan het verbeteren van de communicatie met mevrouw Al-Hassan op een manier die minder afhankelijk was van Layla als tolk en die meer gericht was op het waarborgen van een accurate, begrijpelijke en zorgzame communicatie.
Tot slot
Deze casus onderstreept de complexiteit van cultuursensitieve zorg en de uitdagingen bij het betrekken van kinderen als tolken in de zorgsetting. Het benadrukt ook de noodzaak van ondersteuning voor zowel de patiënt als de tolk, vooral wanneer deze rol wordt vervuld door een jong en kwetsbaar persoon.
