Diagnose en therapie

Van impetiginisatie is sprake wanneer een tevoren bestaande dermatose (vaak eczeem, soms insectenbeet, waterpokken, prurigo of scabiës) geïnfecteerd raakt en een op impetigo lijkende uitslag ontstaat.

Een enkele of solitaire niercyste wordt regelmatig per toeval ontdekt bij echo- of CT-onderzoek. Zij geven doorgaans geen klachten. Soms kunnen zij de oorzaak zijn van pijn of hypertensie. Ook kan de cyste geïnfecteerd raken.

Ontsteking van de huid van de gehoorgang komt zowel in ‘droge’ als ‘natte’ vorm voor. Bij de natte vorm is vaak sprake van aanhoudende pijn ; de tragus is daarbij zeer drukgevoelig.

Intermitterend optreden van draaiduizelingen – veelal wisselend in frequentie, intensiteit en duur – gepaard gaand met oorsuizen, misselijkheid, braakneigingen en een in aanvang nog reversibel perceptief gehoorverlies, waarbij het verlies vooral bij de lage tonen wordt gevonden.

Over het algemeen wordt met maagkanker een adenocarcinoom van de maag bedoeld, omdat dit 90–95 % van de gevallen betreft. Anatomisch kunnen adenocarcinomen van de maag worden geclassificeerd als cardia- en non-cardiamaagcarcinomen.

Feoderma betekent ‘donkere verkleuring van de huid’ en heeft als gangbare medische benaming terrarmaforme dermatose (TFFD), ‘aardkorstvormige dermatose’.

Men spreekt van een mallet finger wanneer er een niet actief te corrigeren exiestand bestaat van het distale interfalangeale (DIP-)gewricht van een van de vingers. 

Voet- en handwratten zijn de meest voorkomende vormen van cutane wratten. Bespreek met (ouders van) patiënten met wratten dat geen van de behandelingen een hoge effectiviteit heeft. Adviseer daarom om het natuurlijke beloop af te wachten. (Aanzienlijke) pijn kan een reden zijn om actief te gaan behandelen.

Het syndroom van Ledderhose (plantaire bromatose) is een bindweefselverdikking van de fascia plantaris []. Dit leidt tot de vorming van langzaam groeiende noduli onder de voet [].

Door een beet van hond of kat komen micro-organismen van het dierlijke gebit in de wond. Honden veroorzaken door de wijze van bijten en de anatomie van het gebit vooral scheurwonden en ‘crush’letsel; katten veroorzaken diep penetrerende wondjes. Wat is het beleid bij dergelijke wonden?